به عنوان طراح، هدف ما کمک کردن به افراد است نه ایجاد دردسر مضاعف برای آنها. ما در راستای حفاظت از افرادی که طراحی را برای آن‌ها انجام می‌دهیم، از برچسب‌های مشخصی استفاده می‌کنیم، برای مثال چیزها می‌توانند «خوب» یا «بد» باشند. در واقع این جهان‌بینی و دانش ضمنی ماست که تصمیمات طراحی را هدایت می‌کند. انگیزه‌ی ما برای این منظور، خیر است اما از آنجایی که روش ما نزدیک‌بینانه و بدون داشتن دید کافی از آینده است، ما به یک رویکرد سیستماتیک نیاز داریم تا به ما کمک کند به صورت همه‌جانبه هم تصمیمات طراحی و هم انگیزه‌های اصلی آن را بررسی کنیم. چیزی که ما نیاز داریم یک رویکرد اخلاقی است.

ادامه مطلب