علیه مکانیسم‌های طراحی اعتیادآور (طراحی غیراخلاقی)

 

طراحی اعتیادآور = طراحی غیراخلاقی

 

طراحی اعتیادآور (طراحی غیراخلاقی)

 


یک مطالعه نشان داده است که افراد مبتلا به Nomophobia (ترس از جداشدن از تلفن همراه)، احساس اضطراب، آشفتگی، تحریک‌پذیری و بی‌قراری که از نشانه‌های اختلالات فوبیای (ترس نامعقول و شدید) عمومی است، را تجربه می‌کنند.

 

این یک مشکل فردی نیست.

 


میل یا اعتیاد غیرقابل کنترلی که با عباراتی مانند چسبندگی و یا تعامل بیشتر با برنامه، توجیه می‌شود در اصل تلاشی عمدی از سوی شرکت‌های فناوری بزرگ برای ربودن دامنه توجه ما هستند.

تکنیک‌های طراحی اعتیادآور، که توسط داده‌های بزرگ و روان‌شناسی طراحی محصول ارائه می‌شوند، اصول اساسی روان‌شناسی طراحی محصول آن‌ها را شکل می‌دهد. این تکنیک‌ها بر اساس نیاز روانشناختی ما برای بی‌حس شدن یا فرار از درد به سمت لذت، بارها و بارها توسط این شرکت‌ها استفاده می‌شوند تا ما را در لحظه خوشحال یا در حالتی از برزخ نگه دارند.

 

 

نقش یک طراح کجاست؟
یک طراح مادامی که مواردی مانند مسائل دسترسی، فراگیری و اخلاق در طراحی را موردتوجه قرار می‌دهد، مابین حفاظت از آزادی فردی و بردگی گسترده‌ی دیجیتال قرار دارد. زیرا طراحان از موقعیت بسیار قدرتمندی برخوردارند. منظور از بردگی دیجیتال این است که دامنه‌ی توجه انسان به‌عنوان کالا کاملاً تجاری شده و به بالاترین پیشنهاد فروخته شود...

 

 

تعهد و تخصص طراح

طراح قدرت تعریف رابطه‌ی بین کاربر (انسان) با محصول دیجیتال را داراست. تلاش‌های آگاهانه یا ناخودآگاه برای دستکاری بدون دقت این رابطه به بهانه‌ی تعامل، قابلیت استفاده یا قدرت چسبندگی محصول به معنای محدود کردن آزادی و حقوق کاربر است.

به یاد داشته باشید که طراح نه تنها تصمیم می‌گیرد که چگونه افراد با رابط‌های دیجیتالی تعامل داشته باشند، بلکه با این تعاملات دیجیتالی نحوه‌ی تعامل افراد در دنیای واقعی و فیزیکی را نیز تغییر می‌دهد.

 

 

چه محصولی اخلاقی است؟

به جای تلاش برای توضیح اینکه چه چیزی واجد شرایط اخلاقی است، ساده‌تر و ملموس‌تر آن است که طراحی محصول «غیراخلاقی» را تعریف کنیم:

اگر رضایت خاطر را هدف نهایی قرار دهیم، هر چیزی که بر علیه آن باشد غیراخلاقی است. این شامل پشیمانی از استفاده‌ی بیش از حد از رسانه‌های اجتماعی یا هر سیستم دیگر نیز می‌شود.

 

شناخت کاربر به عنوان «انسان» و نه مصرف‌کننده

زمانی که یک سیستم، خدمت و یا محصول در چارچوب اخلاقی طراحی می‌شود، خودبه‌خود از غیراخلاقی بودن و در نتیجه آسیب رساندن جسمی و یا روانی به کاربر و در نهایت به جامعه فاصله می‌گیرد. اما در این راستا مهم است بدانیم که چه چیزی آسیب و چه چیزی رضایت واقعی به همراه خواهد داشت.

برای این منظور شناخت کاربر به‌عنوان انسان و نه مشتری و یا استفاده‌گرِ صرف مهم است.

شما به‌عنوان یک طراح چقدر انسان و واقعیت وجودش را می‌شناسید؟

 

 

اعتیاد به فناوری

 

علیه مکانیسم‌های طراحی اعتیادآور

 

به‌عنوان یک طراح برای حفاظت از آزادی فردی 3 نکته را در پروژه‌های خود لحاظ کنید:

1- مبشر اخلاقی باشید: بحث در مورد اقتصادِ توجه را در حلقه‌های خود تشویق کنید.

2- نوتیفیکیشن‌ها را خاموش کنید: مراقب باشید که به‌عنوان یک طراح چگونه به اعلان‌ها پاسخ می‌دهید و اطرافیان خود را آگاه کنید که بیشتر مراقب این موضوع باشند. 

3- آن را در نطفه (استراتژی) خفه کنید: به عنوان مدافع طراحی اخلاقی، در مرحله‌ی استراتژی، به منظور درک تفاوت بین تعاملات سالم و معنی‌دار و آن‌هایی که فرد را به طور ناسالم به تلفن همراه خود وابسته می‌کنند، فعالانه تلاش کنیم.

 

 

منبع: https://netbramha.com/blogs/ethical-design-meaning 

 

۵
از ۵
۱۸ مشارکت کننده

نوشته های اخیر

دسته بندی ها

ثبت

پیغام شما با موفقیت ارسال شد.